W wyniku wieloletnich badań naukowców, wśród Żydów wyróżniono trzy formacje antropologiczne: orientalną, kaukaską i środkowoeuropejską. Znaczne różnice pomiędzy nimi były przede wszystkim skutkiem wchłonięcia przez ludność żydowską elementów ludności autochtonicznej. Nastąpiło to jeszcze zanim wyizolowano Żydów w średniowiecznych gettach. Później Żydzi osiedlali się praktycznie wszędzie. Pierwsze wzmianki o osadnictwie żydowskim w Polsce pochodzą z XI wieku (osady w Przemyślu).
Pochodzenie narodu żydowskiego bardzo dokładnie zostało opisane w Starym Testamencie. To właśnie w biblijnej Księdze Rodzaju znajdziemy mnóstwo informacji na ten temat. Rodowód Izraelitów ściśle związany jest kolejno z osobami Abrahama, Izaaka i Jakuba (zwanego Izraelem). Ten ostatni był ojcem dwunastu synów – przodków dwunastu plemion izraelskich.
Istnienia narodowego poczucia wspólnoty żydowskiej można doszukać się już w starożytności. Pochodzenie narodowo-etniczne ludów Izraela niemal od samego początku było dość skomplikowane i jednocześnie zagrożone. Plemiona izraelskie zamieszkałe w Kanaan tworzyły swego rodzaju braterskie wspólnoty na podobieństwo więzi rodzinnej członków danego klanu. Działo się tak jeszcze na wiele wieków przed przybyciem Mojżesza z Egiptu. Jak się bowiem okazuje grupa, z którą ten ówczesny przywódca narodu żydowskiego przywędrował do Ziemi Obiecanej była tylko częścią ich przodków, co może oznaczać iż nie była ona „czysta rasowo”.
Na wzgórzach Kanaanu bytowały plemiona pasterskie pochodzenia aramejskiego. Nazwa Hebrajczyków została natomiast wprowadzona od pojęcia habiru. Dosłownie oznaczało ono uciekinierów żyjących na pograniczu cywilizacji. Dopiero później początek językowi hebrajskiemu dało wejście do Izraela licznych miejscowych Kanaaejczyków na drodze asymilacji, sojuszu oraz małżeństw.
Źródło: http://www.historiazydow.edu.pl/pochodzenie-zydow/